หนึ่งในร้อย ตอนที่ 11 (รีวิว) : My dearest love –

แรมเดือนผ่านมา หลายอย่างเปลี่ยนไปมาก หากมีสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไปจากชีวิตคุณพระ นั่นคืออนงค์ เขาสงสัย … หรือ เธอจะหลบหน้าหลบตา หรือว่า เธอยังคงเจ็บปวดกับเรื่องในคืนวันเกิด เขาไม่รู้อะไรเลยซักอย่าง แต่ผู้หญิงอย่างอนงค์ควรได้สิ่งที่ดีที่สุดสิ่งที่เธอต้องการ วิชัยยังเฝ้าคะนึงหา อบอุ่นใจกับเสียงเพลงในยามกล่อมนอน คำบรรยายแกมบ่นหงุงหงิงในชีวิตประจำวันของเจ้าหล่อน ยิ้มที่กระจายทั้งปากทั้งตา บ่งบอกให้รู้ว่า “เธอ” ช่างน่าเอ็นดู อยากเจอ อยากเห็น ชะแง้แลหา แต่เธอก็ไม่ปรากฎกายให้เห็นแม้แต่เงา

หนึ่งในร้อย ตอนที่ 11 (รีวิว) : My dearest love –

นั่นเป็นเพราะ เธอมีแผนน่ะสิ ความใจเสาะอย่างที่พี่ประสิทธิ์ว่า ชัด อู้ฟู่ขึ้นถนัดตา ในแบบที่ว่าสมพงศ์ยังปรายตาแกมประชดว่าคงมาอวดร่ำอวดรวย แต่วิสัยพ่อค้าแม่ขาย อนงค์ก็อดจะใส่ใจไม่ได้ เพราะ พอมองเห็นลู่ทางที่จะคืนจันทรให้กับคุณพระ แล้วอีกอย่างก็เกรงว่าบ้านคุณพระจะลำบากไปอีกเพราะชัด เธอรู้นิสัยใจคอของพ่อหนุ่มรายนี้ดี แล้วมันก็จริงอย่างที่คิด เงินก้อนใหญ่ที่ได้มา เป็นเงินจากการพนันขันต่อระหว่างเพื่อน ว่าใครสละโสดก่อนก็ได้เงินก้อนอันนั้นไป แถมพกด้วยการลงทุนกับเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน ในการประมูลวังสร้างคลับใหญ่โด และ ชัดได้เอาที่ดินสมบัติของครอบครัวไปจดจำนอง

อนงค์ไม่รีรอ ที่จะแจ้งข่าวนี้ให้กับจันทรทราบ เลิกกันเรียกว่าเป็นผลพลอยได้ แต่ความเพื่อนหญิงพลังหญิงคงเป็นประเด็นหลัก รักกับพ่อหนุ่มพวงมาลัยลอยชาย ก็มีราคาที่ต้องจ่าย ก็มีผลที่ตามมา ไม่ได้ยุให้เลิกกันแต่จันทรก็ต้องคิดบ้างนี่คือระเบิดลูกแรก ลูกที่สองที่สาวสมัยอย่างอนงค์ไปวางยาก็คือที่บ้าน เธอแอบทิ้งรายการข้าวของเครื่องใช้พร้อมกล่าวว่านี่คือลิสต์ที่อยากจะให้เป็นของขวัญแต่งงานเอาไว้กับช้อย ทำให้เป็นที่รู้กันว่างานแต่งงาน แน่นอนว่าคุณนายชื่นย่อมเป็นปฏิปักษ์ หากรู้เรื่อง แต่เธอไม่รู้ว่าระบิดที่วางจะกลายเป็นเธอที่โดนหางเลขไปด้วย

หนึ่งในร้อย ตอนที่ 11 (รีวิว) : My dearest love –

บ้านหลังสวยที่ทีแรกคุณพระจงใจปลูกสร้างแต่กลับต้องยกให้น้องชายกลายเป็นบ้านเรือนหอ เจ้าตัวเพิ่งหายจากอาการเจ็บไข้ สีหน้าสดใส เพื่อนสนิทยังเย้าว่าภาระปลดออกจากบ่าน้องชายเป็นฝั่งฝา คงได้เวลาหาใครซักคนมาดูแล โหนกแก้มขาวจัดของคุณพระกลายเป็นสีชมพู มีแต่เจ้าตัวที่รู้ว่ากำลังคิดถึงใคร สาวสวยในชุดโทนสีฟ้าจางคนนั้น คุณพระไม่เคยคิดนำตัวเองเข้ามาในสมการแต่แรก หากบัดนี้ … ทั้งเขาและอนงค์อยู่ในสถานที่เท่า ๆ กัน ไม่ต้องอายต่อกันมากที่สุด ในการรับรู้ของทุกคนเขาและเธอ คือ คนที่พลาดหวัง และ บัดนี้ด้วยใจแท้จริง เป็นเขาที่พยายาแทรกตัวเข้าไปในสมการ จะรู้ตัวหรือไม่ ไม่ทราบ แต่สำหรับคนที่เห็น มันเป็นเช่นนั้น

คุณพระเป็นอะไรอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกอย่างที่เป็นอนงค์ อยู่ในใจเสมอ สิ่งละอันพันละน้อยที่เกิดขึ้นยามหลับไหลละเลือนด้วยความเจ็บป่วย แปรเปลี่ยนเป็นถ้อยคำแว่วหวานชวนให้ซาบซึ้ง อนงค์ก็รู้สิ่งเหล่านี้กลั่นออกมาจากใจ แต่ใจแบบไหน เธอระแวงสงสัย เมื่อฝังหัวไปแล้วว่าเจ้าสาวในวันนี้คือผู้ครอบครองหัวจิตหัวใจของคุณพระและทำให้ตรอมใจมาเป็นแรมเดือน ความคิดที่ติดในหัวนี้ ทำให้อนงค์ไม่เห็น ความตามติดวอแวของคุณพระที่มีต่อเธอ ความใคร่รู้ที่อยากจะเข้าใจตรรกะความคิดที่มีอยู่ในหัว มันอาจเบาบางซักหน่อย แต่ก็รู้ได้หากสังเกตดี ๆ หากอนงค์ก็อึดอัดใจเกินจะอยู่ต่อเสียแล้ว เมื่อต้องเผชิญกับสายตาไม่เป็นมิตรของคุณนายชื่น และ หลังจากนั้นเอง สะเก็ดระเบิดมันถึงย้ายมาหาเธอย่างถนัดถนี่

ร่างสูงพุ่งวาบราวกับพายุมายังบ้านหลังใหญ่ของอนงค์ เขากล่าวหาว่าเธอทำให้งานพัง ต่อให้จะเจ็บจะอายแค่ไหน ก็ต้องทนให้ได้ ไม่ทำร้ายคนอื่น นี่ผิดแผกไปจากสิ่งที่คุณพระเคยเป็น เขาผู้เยือกเย็นกลับใส่อารมณ์ผสมความผิดหวังลงไปกับเธอ อาจะเป็นเหมือนที่ประพัฒน์ว่าคนฉลาดอีโก้สูงมันจะพลาดอะไรไปบางอย่าง แต่ที่พลาดไม่ใช่เพราะอิโก้แต่เป็นเพราะทุกอย่างที่เป็นเรื่องของเธอ เธอมีอิทธิพลกับเขามาก แทบจะมากเกินไปเลยด้วยซ้ำ และ เธอก็ไม่คิดจะแก้ต่าง เพราะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ทำมาทุกวิธี ยังไงที่คุณพระจะไม่เจ็บไม่ปวดอีก

นั่นสิจะทำยังไง เธอไม่รู้เลยว่าความป่วยไข้ของเขาส่วนหนึ่งมันไม่ใช่เพราะใคร มันเป็นเพราะเธอ ส่วนเขาก็ไม่เคยรู้เลยว่าที่เธอเสียใจมันเป็นเพราะเขา เธอไม่เคยรอผู้ใดนอกจากเขา เท่านี้เอง เท่านี้เองละหรือ ความช้ำใจที่เขาฝ่าฟันเจียนตายเก็บกดมานานเป็นแรมปีนับแต่รู้จัก ยัยเด็กคนนี้ แววตาของคุณพระบอกแบบนั้น แบบคนที่มีความรักแท้จริงเป็นครั้งแรก ดวงหน้าที่คุณพระกำลังคลุกเคล้า จุมพิตปะปนร่องรอยเอาใจ ทำให้ความเจ็บช้ำที่ผ่านมาไม่เหลือรอยอะไรอีกเลย ทีแบบนี้ทำไมถึงว่าง่าย ฮึ ยัยเด็กแสนซน ประโยคท้ายเป็นคุณพระที่คิดในใจ

แล้วจะทำยังไงถึงจะยกโทษให้ผม

ก็มาเป็นของอนงค์สิคะ

ดวงตาสดใสของเธอเปล่งประกายวาววับ

รับกับจุมพิตของเขาที่ปะปนด้วยความเอื้อเอ็นดู

ที่สุดวันนี้ ก็ได้เป็นที่รักของใครซักคน

“ดุจแสงส่องเรืองรองดังฟ้าโปรยดารา ปรารถนาสิ่งใด ๆ ไม่เท่าได้ใกล้เธอ

ทุกวันจิตใจฉันเฝ้าแต่มองเหม่อ อยากให้เธอนั้นแนบเนาว์เฝ้าแลเหลียว

ทุกคืนอ้อมอกฉันอ้างว้างเศร้าเปลี่ยว คอยแต่เธอเพียงผู้เดียว รู้รึเปล่า”

–  เพลง รู้รึเปล่า (just you)

ป.ล. อนุญาตให้กรี๊ดก่อนแล้วค่อยอ่าน และ คอมเมนท์กันนะค้าาา happy กันใช่ม้ายยยยย